ยุคแรกหลวงปู่น่วมโด่งดังด้วยการสร้างปลัดขิก ปลัดของท่านว่ายน้ำได้ ดิ้นได้ เหมือนปลัดขิกหลวงปู่อี๋ เพราะสร้างตามตำราอันเดียวกัน ต่อมาพระเถระชั้นผู้ใหญ่ได้ขอให้ท่านเลิกสร้างปลัดขิก ด้วยเห็นว่าเป็นเครื่องรางทางสัปดน รูปลักษณ์ไม่เหมาะสม ประกอบกับญาติโยมผู้หญิงไม่สะดวกแก่การพกพาปลัดขิกของท่าน หลวงปู่น่วมท่านจึงเลิกสร้างปลัดขิกแล้วหันมาสร้างเครื่องรางในรูปปลากัดแทน จาก ปลัด จึงกลายมาเป็น ปลากัด นับตั้งแต่นั้น ส่วนวัตถุที่นำมาแกะเป็นปลากัดมีตั้งแต่ งาช้าง (สร้างน้อย) ไม้พยูง ไม้พญางิ้วดำ ไม้คูณ ไม้รักซ้อน เป็นต้น ปลากัดของหลวงปู่น่วมมีความเข้มขลังไม่แพ้ปลัดขิกในยุคแรก เพราะท่านนำเอาวิชาสร้างปลัดขิกมาใช้สร้างปลากัดของท่าน ว่ากันว่าปลากัดหลวงปู่น่วมว่ายน้ำได้ ดิ้นได้ เหมือนมีชีวิตจริง ผู้บูชาสามารถตั้งจิตบอกกล่าวได้ ใครเดือดเนื้อร้อนใจ ประสบเคราะห์ภัยใหญ่น้อย ขอโชคลาภ การงาน การเงิน ก็บอกกล่าวขอเอากับปลากัดได้ เหลือเชื่อ แต่ผู้บอกกล่าวเขาประสบความสำเร็จและสมหวังจริงตามที่ขอ การใช้ปลากัดหลวงปู่น่วมมีข้อห้ามอย่างเด็ดขาดคือ ห้ามพกพาโดยเอาปลากัดใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงหรือกระโปรง เพราะจะทำให้ขาชาและรักษาไม่หาย ต้องไปให้หลวงปู่น่วมแก้ให้ จึงจะหาย
ปลากัดงาแกะรุ่นแรก มีหลายขนาด ตัวเล็กตัวใหญ่แตกต่างกันไป เพราะเป็นการแกะด้วยมือ ที่ตัวปลากัดจารอักขระเต็มทั้งสองด้าน จำนวนการสร้างมีไม่มากนัก และหมดไปจากวัดนานแล้ว สำหรับเนื้องาแกะต้องบอกว่าหายาก...ครับ

... ท่านใดคัดลอกข้อมูลไปใช้ กรุณาเครดิตข้อมูลให้ด้วยนะครับ ...